بهترین فینال های تاریخ جام جهانی

جام جهانی فیفا اوج رقابت‌های فوتبال بین‌المللی است که کشورها و شهروندانشان را مانند رویدادهای کمی دیگر گرد هم می‌آورد، و نمادی از اتحاد و رقابت در سطح جهانی است. ‏برای ادامه مطلب با سایت مجله خبری جام جهانی همراه باشید.

فینال جام جهانی

هر چهار سال، جهان گرد هم می‌آید تا شاهد یک ماه پر از مهارت، شور و هیجان، و رقابتی نفس‌گیر باشد.

دیدار نهایی، اوج این گردهمایی جهانی است که اغلب نمایشگاهی جذاب و هیجان‌انگیز را ارائه می‌دهد که حتی تماشاگران غیر حرفه‌ای فوتبال را هم مجذوب می‌کند.

بنابراین، در این مقاله، به بررسی ۱۵ فینال برتر جام جهانی تاریخ می‌پردازیم و آن‌ها را رتبه‌بندی خواهیم کرد.

بهترین فینال های جام جهانی

15. اروگوئه مقابل آرژانتین – 1930

ما این فهرست را با اولین فینال جام جهانی در تاریخ آغاز می‌کنیم، مسابقه‌ای که نه‌تنها نقطه شروع یک دوران جدید در فوتبال بود، بلکه پایه‌های رابطه ویژه‌ای میان اروگوئه و جام جهانی را بنا نهاد.

در ورزشگاه سنتناریو مونته‌ویدئو، میزبان با شور و اشتیاق فراوان به مصاف آرژانتین رفت؛ تیمی که به عنوان یکی از بهترین‌های قاره آمریکا جنوبی شناخته می‌شد.

فینال جام جهانی اروگوئه

آرژانتین بازی را با گل زودهنگام پیش انداخت و امیدهای زیادی را در دل هوادارانش زنده کرد، اما اروگوئه که از حمایت بی‌وقفه هوادارانش نیرو می‌گرفت، با اراده‌ای ستودنی و نمایش فنی درخشان موفق شد سه گل به ثمر برساند و بازی را ۴-۲ به نفع خود به پایان ببرد.

این بازگشت هیجان‌انگیز و پیروزی مقتدرانه، علاوه بر قهرمانی در اولین دوره جام جهانی، جرقه‌ای شد برای عشق و وفاداری بی‌پایان مردم اروگوئه به این جام، احساسی که تا امروز در دل‌های فوتبال‌دوستان این کشور زنده و پویا باقی مانده است.

فینال ۱۹۳۰ نه تنها نقطه آغاز قهرمانی‌های جهانی بود، بلکه نمادی از قدرت فوتبال به عنوان پلی برای وحدت ملی و نماد غرور یک ملت کوچک، اما پرتوان، در برابر دنیا شد.

فینال های جام جهانی 1962

14. برزیل مقابل چکسلواکی – 1962

دومین قهرمانی پیاپی برزیل در جام جهانی، که با درخشش گارینچا در غیاب پله‌ها رقم خورد، تماشایی بود.
برزیل با نتیجه ۳-۱ مقابل چکسلواکی پیروز شد، و جایگاه خود را به عنوان قدرت برتر فوتبال جهان تثبیت کرد، در حالی که ستاره اصلی خود را در اختیار نداشت.

فینال جام جهانی برزیل

13. فرانسه مقابل برزیل – 1998

علاوه بر جنجال و سردرگمی درباره حضور رونالدو، این فینال به عنوان شب در یادها ماند که زین‌الدین زیدان، یکی از بزرگ‌ترین فوتبال‌دوستان تاریخ، در آن درخشید و دو گل سرنوشت‌ساز با ضربه سر زد تا فرانسه با نتیجه ۳-۰ پیروز شود.

این پیروزی، اولین عنوان جام جهانی فرانسه را رقم زد، زمانی که میزبان مسابقات بود، و در عین حال، قدرتمندترین تیم رقابت‌ها را شکست داد.

فینال جام جهانی 2014

12. آلمان مقابل آرژانتین – 2014

فینال جام جهانی ۲۰۱۴ در ورزشگاه ماراکانا ریو دوژانیرو، صحنه‌ای برای نمایش استقامت، تاکتیک و لحظه‌های به‌یادماندنی بود. دو تیم با دفاع منسجم و بازی محتاطانه، گویی در انتظار یک جرقه کوچک بودند که نتیجه را رقم بزند.

این جرقه، به شکل گل تک و معجزه‌آسای ماریو گوتزه، مهاجم جانشین آلمان، در دقیقه ۱۱۳ وقت اضافه روشن شد.

فینال جام جهانی آلمان آرژانتین 

گوتزه که در جریان بازی فرصت چندانی نیافته بود، با حرکتی فنی و ظریف توانست توپ را با سینه کنترل کرده و سپس ضربه‌ای دقیق و آرام به تور دروازه آرژانتین بزند؛ گلی که نه تنها سرنوشت بازی را تغییر داد، بلکه جایگاه او را در تاریخ فوتبال به عنوان یک قهرمان ثبت کرد.

هرچند گوتزه در طول تورنمنت نتوانسته بود انتظارات را برآورده کند و نمایش‌هایش زیر سایه بزرگان تیم پنهان شده بود، اما همین لحظه درخشان باعث شد که او در خاطره‌ها ماندگار شود؛ لحظه‌ای که به‌نوعی نمادی از قدرت جانشینان در تیم‌های بزرگ بود.

از سوی دیگر، لیونل مسی، که پیش از بازی به‌عنوان امید اصلی آرژانتین مطرح بود، نتوانست در این دیدار نهایی آن تأثیر شگرف را که هواداران انتظار داشتند برجای بگذارد.

فینال جام جهانی ۲۰۱۴ آلمان آرژانتین

این فینال، کمی به تعویق انداختن خودنمایی مسی به‌عنوان «بزرگ‌ترین فوتبال‌دوست تاریخ» را به همراه داشت، اما بی‌گمان، او در مسیر تبدیل شدن به اسطوره فوتبال جهانی قدم‌هایی محکم برداشت.

فینال ۲۰۱۴ بیشتر از هر چیز، نشان‌دهنده بازی تاکتیکی بالا و رقابتی نفس‌گیر بود که تنها با یک لحظه جادویی تعیین‌کننده سرنوشت شد؛ یک لحظه که باعث شد آلمان برای چهارمین بار جام قهرمانی جهان را بالای سر ببرد و خاطره‌ای ماندگار در تاریخ جام جهانی ثبت شود.

فینال جام جهانی آرژانتین آلمان

11 آرژانتین مقابل آلمان – 1990

در تکراری از فینال چهار سال پیش، این‌بار در رم، دو تیم آلمان غربی و آرژانتین دوباره برابر هم صف‌آرایی کردند؛ اما در حالی‌که فینال ۱۹۸۶ پرهیجان و سرشار از لحظات تهاجمی بود، فینال ۱۹۹۰ به یکی از محتاطانه‌ترین، فیزیکی‌ترین و بحث‌برانگیزترین فینال‌های تاریخ جام جهانی تبدیل شد.

بازی با برخوردهای متعدد، خطاهای پی‌در‌پی و کارت‌های زرد و قرمز همراه بود؛ جوی سنگین و پرتنش که بیشتر یادآور جنگی روانی بود تا یک مسابقه‌ی زیبا.

آرژانتین، با تیمی آسیب‌دیده و پر از محروم، دیگر آن تیم درخشان ۸۶ نبود و بیشتر به‌دنبال دفاع و کنترل بازی بود. مارادونا، کاپیتان آن‌ها، که با مصدومیت و فشار زیاد بازی می‌کرد، بارها مورد خطا قرار گرفت و عملاً از جریان بازی خارج شد.

فینال جام جهانی 1990

در دقیقه ۸۵، نقطه‌ی عطف بازی رقم خورد؛ زمانی‌که رودی فولر در محوطه جریمه توسط روبرتو سنسینی متوقف شد و داور مکزیکی، ادگاردو کدسال، یک پنالتی جنجالی به سود آلمان اعلام کرد — تصمیمی که با اعتراض شدید آرژانتینی‌ها و اشک‌های مارادونا همراه شد.

آندریاس برهمه با خونسردی توپ را به گوشه دروازه زد تا تنها گل بازی ثبت شود؛ گلی که قفل این جدال سخت و فشرده را شکست.

آلمان غربی با این پیروزی، برای سومین‌بار قهرمان جهان شد و فرانز بکن‌باوئر، کاپیتان قهرمان ۱۹۷۴، این‌بار به‌عنوان مربی نیز جام را بالای سر برد — تنها فردی در تاریخ که هم به‌عنوان بازیکن و هم سرمربی این افتخار را به‌دست آورده است.

فینال جام جهانی فوتبال 1990

برای آرژانتین، این بازی پایانی تلخ بر یک تورنمنت دشوار بود؛ تیمی که با حداقل‌ها تا فینال پیش رفت، اما در نهایت برابر انضباط، سازماندهی و صلابت آلمان زانو زد.

اشک‌های مارادونا هنگام نواخته‌شدن سرود ملی روی سکوی نقره‌ای، به تصویری ماندگار از این فینال بدل شد — فینالی که بیشتر به‌خاطر شدت، حاشیه‌ها و جدال‌های ذهنی به‌یاد مانده، تا زیبایی فوتبال ناب.

فینال جام جهانی برزیل سوئد

10 برزیل مقابل سوئد – 1958

فینال جام جهانی در سال 1958 نقطه شروع سلطنت برزیل در فوتبال بین‌المللی بود.
تیمی استثنایی به رهبری پله، که تنها 17 سال داشت و جوان‌ترین فینالیست تاریخ بود، سوئد را با نتیجه 5-2 شکست داد.

عملکرد پله فوق‌العاده بود، او دو بار گل زد و استعداد بی‌نظیر خود را نشان داد، استعدادی که بعدها در سراسر دوران حرفه‌ای‌اش نماد شد و تعریف کننده‌ی کارنامه درخشان او شد.

فینال جام جهانی ایتالیا فرانسه

9 ایتالیا مقابل فرانسه – 2006

در یکی از دراماتیک‌ترین فینال‌های تاریخ جام جهانی، ایتالیا موفق شد پس از تساوی ۱-۱ در ۱۲۰ دقیقه، در ضربات پنالتی فرانسه را شکست دهد و برای چهارمین بار قهرمان جهان شود. اما این بازی، فراتر از نتیجه، به‌خاطر لحظاتی فراموش‌نشدنی در حافظه فوتبال جهان باقی مانده است.

فرانسه خیلی زود با پنالتی زین‌الدین زیدان پیش افتاد — ضربه‌ای با سبک منحصر‌به‌فرد پاننکا که به نرمی به زیر تیر افقی برخورد کرد و وارد دروازه شد، یکی از خاص‌ترین گل‌های تاریخ فینال‌ها.

فینال جام جهانی2006

اما طولی نکشید که مارکو ماتراتزی، با ضربه سری قدرتمند از روی یک کرنر، بازی را به تساوی کشاند. همان دو بازیکن که در گل‌ها نقش داشتند، در اواخر وقت‌های اضافه دوباره در کانون توجه قرار گرفتند، اما این‌بار نه به‌خاطر فوتبال، بلکه به‌خاطر جنجال.

در دقیقه ۱۱۰، زیدان که آخرین بازی ملی‌اش را تجربه می‌کرد، پس از درگیری لفظی با ماتراتزی، به‌طرز شوکه‌کننده‌ای با ضربه سر به سینه مدافع ایتالیا کوبید و با کارت قرمز مستقیم از زمین اخراج شد.

جام جهانی 2006 ایتالیا فرانسه

این صحنه — تصویر زیدان با سری خم‌شده که از کنار جام عبور می‌کند — به یکی از نمادین‌ترین و تلخ‌ترین قاب‌های تاریخ فوتبال بدل شد.

در ضربات پنالتی، ایتالیا کاملاً بی‌نقص عمل کرد و هر چهار پنالتی‌زن خود را به گل تبدیل کرد، در حالی‌که تنها داوید ترزگه از فرانسه، ضربه‌اش را به تیرک کوبید.

فابیو کاناوارو، کاپیتان مقتدر آتزوری، جام را بالای سر برد و این قهرمانی نقطه اوج سالی بود که در آن، خودش هم موفق به کسب توپ طلا شد.

فینال جام جهانی فوتبال 2006

فینال ۲۰۰۶ نقطه تلاقی شور، مهارت، جنجال و تراژدی بود — بازی‌ای که بیش از آنکه درباره تاکتیک یا سیستم باشد، درباره احساسات انسانی و لحظاتی است که تاریخ را می‌سازند.

این فینال نه‌فقط پایان یک جام جهانی پرحادثه بود، بلکه پایانی تلخ و باشکوه برای اسطوره‌ای به‌نام زیدان محسوب می‌شد؛ ستاره‌ای که حتی در لحظه سقوط هم، نگاه‌ها را به خود خیره کرد.

فینال جام جهانی 1978

8 آرژانتین مقابل هلند – 1978

در فینالی پرشور در ورزشگاه مملو از تماشاگر مونیومنتال در بوینس آیرس، تیم میزبان با شکست ۳-۱ هلند پس از وقت‌های اضافه، نخستین قهرمانی تاریخ خود در جام جهانی را جشن گرفت؛ لحظه‌ای که به‌سرعت به یکی از خاطره‌انگیزترین شب‌های فوتبال آمریکای جنوبی تبدیل شد.

قهرمان بی‌چون‌وچرای این دیدار، ماریو کمپس بود؛ مهاجم پرانرژی و مصمم آرژانتینی که با دو گل حیاتی، خود را به‌عنوان ستاره تورنمنت تثبیت کرد.

کمپس ابتدا در نیمه اول، قفل دروازه هلند را شکست، اما تیم اروپایی با سماجت بازی را در دقایق پایانی به تساوی کشاند و همه‌چیز را به وقت اضافه کشاند — جایی که کمپس دوباره درخشید و با گل دوم خود، ضربه نهایی را به هلند وارد کرد. گل سوم که توسط دانیل برتونی به‌ثمر رسید، تنها مهر تأییدی بر قهرمانی آرژانتین بود.

فینال جام جهانی آرژانتین هلند

این بازی نه‌فقط از نظر فوتبالی، بلکه از منظر سیاسی و اجتماعی نیز بار سنگینی داشت. آرژانتین در آن زمان تحت حکومت نظامی بود، و این قهرمانی به ابزاری برای تقویت مشروعیت داخلی رژیم تبدیل شد.

با این‌حال، برای مردم عادی، جام جهانی ۱۹۷۸ لحظه‌ای ناب از غرور ملی و شادی خالص بود — تصویری جاودان از مردمی که در خیابان‌ها، با پرچم‌ها و سرودها، شور و شعف خود را به نمایش گذاشتند.

برای هلند، این دومین فینال متوالی و دومین ناکامی پیاپی بود؛ تیمی که بار دیگر با سبک خاص “توتال فوتبال” به دیدار پایانی رسید، اما باز هم در آخرین قدم از قهرمانی بازماند.

فقدان یوهان کرایف در این تورنمنت حس می‌شد، اما با این حال هلندی‌ها نمایشی قدرتمند داشتند که شایستگی‌شان را به‌رخ کشید.

قهرمانی آرژانتین در ۱۹۷۸ نقطه آغاز دوران جدیدی برای فوتبال این کشور بود؛ مسیری که بعدها با ظهور مارادونا و سپس لیونل مسی، به اسطوره‌ای جهانی تبدیل شد.

فینال جام جهانی انگلیس آلمان

7 انگلستان مقابل آلمان – 1966

تنها قهرمانی انگلیس در تاریخ جام جهانی، در ورزشگاه افسانه‌ای ویمبلی رقم خورد؛ جایی که در مقابل دیدگان بیش از ۹۰ هزار هوادار، میزبان توانست با پیروزی ۴-۲ پس از وقت‌های اضافه مقابل آلمان غربی، لحظه‌ای تاریخی را برای فوتبال این کشور رقم بزند.

در دیداری پرتنش و پرحادثه، انگلیس با هدایت سر آلف رمزی، تیمی منظم و پرانرژی را روانه میدان کرد که توانست در برابر یکی از قوی‌ترین تیم‌های اروپایی ایستادگی کند.

نقطه اوج بازی بدون شک عملکرد جف هرت بود؛ مهاجمی که با زدن سه گل، اولین هت‌تریک تاریخ فینال‌های جام جهانی را به‌نام خود ثبت کرد — رکوردی که تا بیش از نیم قرن دست‌نخورده باقی ماند، تا اینکه کیلیان امباپه در سال ۲۰۲۲ موفق به تکرار آن شد.

فینال جام جهانی فوتبال

بحث‌برانگیزترین لحظه بازی، بدون شک گل دوم جف هرت در وقت اضافه بود؛ توپی که پس از برخورد به تیرک افقی به زمین بازگشت و داور پس از مشورت با کمک خود، آن را گل اعلام کرد.

صحنه‌ای که دهه‌ها محل مناقشه باقی ماند و هنوز هم یکی از لحظات جنجالی تاریخ فوتبال جهان به‌شمار می‌رود.

گل چهارم انگلیس در واپسین لحظات، زمانی که تماشاگران و عکاسان به داخل زمین هجوم برده بودند، توسط هرت به‌ثمر رسید و گزارش‌گر مشهور بی‌بی‌سی، کنث وولستن‌هولم، با آن جمله تاریخی‌اش ــ «و برخی مردم داخل زمین هستند… فکر می‌کنم این پایان بازی است!» ــ برای همیشه صدای قهرمانی انگلیس را در تاریخ ثبت کرد.

این قهرمانی نه‌فقط یک افتخار ورزشی، بلکه نمادی از دوران طلایی فوتبال انگلستان بود؛ زمانی که آن‌ها با افتخار، میزبان و فاتح بزرگ‌ترین رویداد فوتبالی جهان شدند.

با وجود دهه‌ها تلاش و نسل‌های مختلف بازیکنان، این موفقیت همچنان تنها قهرمانی سه‌شیرها در جام جهانی باقی مانده است.

فینال جام جهانی برزیل و ایتالیا

6 برزیل مقابل ایتالیا – 1970

تیمی که بسیاری آن را بهترین تیم تاریخ جام جهانی می‌دانند، تیم برزیل در سال ۱۹۷۰ نه‌تنها قهرمان شد، بلکه فوتبال را به نوعی هنر تبدیل کرد.

تیمی پر از ستاره‌های افسانه‌ای مانند پله، جرزینهو، توستائو، ریوولینو و کارلوس آلبرتو، با تلفیق بی‌نقصی از تکنیک فردی، هماهنگی تیمی و خلاقیت ناب، سبک بازی «سامبا» را به اوج رساند.

در فینال مقابل ایتالیا، هرچند نتیجه نهایی ۴-۱ بود، اما نمایش برزیل چیزی فراتر از یک پیروزی قاطع بود؛ این یک بیانیه فوتبالی بود.

فینال جام جهانی فوتبال ایتالیا

گل نخست پله با ضربه سر، نقطه شروع یک هنرنمایی کامل بود، اما اوج بازی در گل چهارم رقم خورد؛ جایی که برزیلی‌ها با یک سری پاس‌های دقیق و ریتمیک، توپ را از زمین خودی به محوطه جریمه ایتالیا رساندند و در نهایت پله با یک پاس بی‌نقص، کارلوس آلبرتو را در موقعیتی ایده‌آل قرار داد تا یکی از نمادین‌ترین گل‌های تاریخ جام جهانی را به ثمر برساند.

این فینال در مکزیکوسیتی برگزار شد و اولین جام جهانی بود که به‌صورت زنده از تلویزیون‌های رنگی پخش می‌شد — و چه تیمی بهتر از این برزیل رنگارنگ و تماشایی، برای چنین لحظه‌ای تاریخی؟

پله با این قهرمانی، تبدیل به تنها بازیکنی شد که سه عنوان قهرمانی جام جهانی را در کارنامه دارد، و تصویر او با جام در دستانش، یکی از ماندگارترین قاب‌های تاریخ فوتبال است.

برزیل ۱۹۷۰ نه‌فقط قهرمان جهان شد، بلکه الگویی شد برای چگونگی بازی زیبا؛ تیمی که همچنان معیار مقایسه برای نسل‌های بعدی باقی مانده است.

فینال برابر ایتالیا، صرفاً یک بازی نبود، بلکه اجرای یک شاهکار دراماتیک بود که شکوه فوتبال را به‌معنای واقعی‌اش به نمایش گذاشت.

فینال جام جهانی آلمان مجارستان

5 آلمان مقابل مجارستان – 1954

به عنوان «معجزه برن» شناخته می‌شود؛ فینالی که در آن آلمان غربی با پیروزی ۳-۲ برابر تیم افسانه‌ای مجارستان، یکی از بزرگ‌ترین شگفتی‌های تاریخ جام جهانی را رقم زد.

مجارستان، تیمی که در چهار سال گذشته شکست‌ناپذیر بود و با سبک بازی هجومی‌اش جهان فوتبال را متحول کرده بود، تنها هشت دقیقه پس از آغاز بازی ۲-۰ جلو افتاد و همه چیز برای یک پیروزی تاریخی دیگر مهیا به نظر می‌رسید.

اما تیم آلمان غربی، با اراده‌ای پولادین و بازی‌ای مبتنی بر کار تیمی، انضباط تاکتیکی و ایمان بی‌نظیر، نه‌تنها عقب‌ماندگی را جبران کرد بلکه با گل فریتس والتر و گل پیروزی‌بخش هلموت ران در دقیقه ۸۴، یکی از تماشایی‌ترین بازگشت‌های تاریخ را رقم زد.

این پیروزی نه‌فقط یک موفقیت ورزشی، بلکه نمایانگر روحی تازه در کالبد ملتی بود که هنوز زخم‌های جنگ جهانی دوم را بر تن داشت.

فینال جام جهانی فوتبالی

فینال ۱۹۵۴ در شهر برن سوئیس، به شکلی غیرمنتظره، آغازگر عصری جدید برای آلمان شد. آن روز، تنها یک تیم قهرمان نشد؛ بلکه نسلی از مردم آلمان بار دیگر توانستند به خودباوری برسند.

رسانه‌های آلمانی از آن روز به عنوان نقطه آغاز بازسازی ملی یاد کردند، و بسیاری معتقدند این قهرمانی بیش از یک جام، نمایانگر رستگاری و بازسازی هویت ملی آلمان بود.

در سوی دیگر، تیم طلایی مجارستان به رهبری فرنتس پوشکاش، با وجود نمایشی درخشان در کل تورنمنت، در فینال فروپاشید؛ شکستی که پایان عصر درخشان آنان بود. با این حال، کیفیت فنی بالای آن تیم هنوز هم به‌عنوان الگویی در تاریخ فوتبال باقی مانده است.

فینال جام جهانی برزیل اروگوئه

4 برزیل مقابل اروگوئه – 1950

دیدار نهایی مرحله گروهی جام جهانی ۱۹۵۰، که عملاً نقش فینال را ایفا می‌کرد، به طور گسترده با عنوان «ماراکانازو» شناخته می‌شود؛ کلمه‌ای که در فرهنگ فوتبالی آمریکای جنوبی به‌معنای “فاجعه ماراکانا” تثبیت شده است.

در برابر چشمان نزدیک به ۲۰۰,۰۰۰ هوادار حاضر در ورزشگاه عظیم ماراکانا، اروگوئه با پیروزی ۲-۱ مقابل میزبان پرامید، یکی از شوکه‌کننده‌ترین لحظات تاریخ فوتبال را رقم زد.

برزیل تنها به یک تساوی نیاز داشت تا برای اولین بار قهرمان جهان شود، و پس از گل فریاسا در دقیقه ۴۷ که آن‌ها را پیش انداخت، جشن‌های خیابانی زودهنگام در ریو آغاز شد.

برزیل فینال جام جهانی

اما اروگوئه، تیمی با روحیه‌ای ستودنی و ساختار تاکتیکی محکم، آرام‌آرام خود را به بازی تحمیل کرد. گل تساوی توسط خوان شیافینو در دقیقه ۶۶ زده شد و سپس آلسیدس گیدجیا، با شوتی مهارنشدنی در دقیقه ۷۹، سکوتی مرگبار در ماراکانا ایجاد کرد؛ سکوتی که هنوز هم در تاریخ ورزش به‌عنوان یکی از غم‌انگیزترین لحظات دسته‌جمعی یاد می‌شود.

این مسابقه تأثیری فرهنگی، سیاسی و اجتماعی عمیق در برزیل بر جا گذاشت. رسانه‌ها آن را “شکست ملی” توصیف کردند، و حتی چند تن از هواداران از شدت ناراحتی دچار حمله قلبی شدند.

پیراهن سفید با یقه آبی که تیم ملی برزیل آن روز به تن داشت، برای همیشه کنار گذاشته شد و تولد پیراهن زرد معروف، مستقیماً از دل این شکست رقم خورد.

ماراکانازو فقط یک باخت فوتبالی نبود، بلکه روایتی بود از غرور ملی شکست‌خورده، و از آن زمان تاکنون، یکی از نمادین‌ترین مسابقات تاریخ جام جهانی باقی مانده است؛ نمایشی تلخ از این‌که فوتبال چگونه می‌تواند یک ملت را به‌گریه بیندازد.

آلمان فینال جام جهانی

3 آلمان مقابل آرژانتین – 1986

درخشش دیگو مارادونا در طول جام جهانی ۱۹۸۶ به وضوح دیده می‌شد، و او در فینال مقابل آلمان غربی نیز نقش مهمی ایفا کرد.

اگرچه مارادونا در فینال گل نزد، تأثیر او در زمین کاملاً مشهود بود و نمونه‌ای بارز است که نشان می‌دهد بازیکنان نیازی به گل زدن ندارند تا تأثیر واقعی در بازی داشته باشند.

مارادونا آرژانتین را به پیروزی ۳-۲ در آن شب هدایت کرد و کمک کرد تا این تیم دومین قهرمانی جام جهانی خود را به دست آورد.

او با پاس کلیدی‌اش برای گل سوم و تعیین‌کننده خورخه بورچاگا در دقیقه ۸۴، نشان داد که چطور می‌توان با یک لحظه خلاقیت، سرنوشت یک فینال را تغییر داد.

آرژانتین فینال جام جهانی

این پاس عمقی که تمام خط دفاعی آلمان را از هم شکافت، گواهی بر ذهن فوتبالی کم‌نظیر مارادونا بود.

آرژانتین ابتدا با گل‌های براون و والدانو ۲-۰ پیش افتاد، اما آلمان با روحیه همیشگی و قدرت بازگشت‌پذیری‌اش، در عرض هفت دقیقه بازی را به تساوی کشاند. بازگشتی که می‌توانست یکی از تاریخی‌ترین کامبک‌ها باشد، اگر نه آن لحظه جادویی از کاپیتان شماره ۱۰ آرژانتین.

این فینال اوج نمایش رهبری مارادونا بود؛ بازیکنی که نه‌تنها با توانایی فنی، بلکه با شخصیت کاریزماتیک و الهام‌بخش‌اش، تیمی نه‌چندان ستاره‌دار را به قله جهان رساند.

عملکرد او در کل تورنمنت، به‌ویژه در بازی مقابل انگلیس در مرحله یک‌چهارم نهایی، در زمره افسانه‌های جام جهانی باقی مانده، اما فینال ۸۶ مهر تأیید بر سالی استثنایی برای مردی بود که برای همیشه در قلب فوتبال‌دوستان جای گرفت.

فینال جام جهانی 2002

2 برزیل مقابل آلمان – 2002

فینال ۲۰۰۲ بین برزیل و آلمان، اگر در ژوئن ۲۰۲۲ نوشته می‌شد، ممکن بود جایگاه اول را کسب کند، اما این چنین نیست.

این فینال همه چیز داشت: رقابت بین دو غول سنتی فوتبال، فضای پرتنش یک دیدار سرنوشت‌ساز، و نمایشی فردی از درخشش محض.

برای اولین بار در تاریخ جام جهانی، دو تیم پرافتخار اروپا و آمریکای جنوبی در فینال مقابل هم قرار گرفتند، و حاصل کار یکی از کلاسیک‌ترین دوئل‌های تاریخ بود.

در مرکز این داستان، رونالدو نازاریو قرار داشت؛ مهاجمی که چهار سال قبل در فینال ۱۹۹۸، با نمایشی گنگ و جنجال‌آمیز، زیر سایه‌ای از ابهام قرار گرفته بود.

آلمان برزیل فینال جام جهانی

اما در یوکوهامای ژاپن، او با ذهنی مصمم و فرم فیزیکی عالی، به میدان بازگشت و با زدن هر دو گل بازی، داستان بازگشت خود را به زیباترین شکل نوشت.

گل اول، حاصل جاگیری هوشمندانه و ضربه‌ای تیز در برگشت یک شوت مهار نشده بود، و گل دوم، نتیجه یک همکاری سریع و تمام‌کنندگی کلاس جهانی.

در سوی دیگر، الیور کان، دروازه‌بان افسانه‌ای آلمان، که تا آن لحظه عملکردی بی‌نقص در جام داشت، برای نخستین بار آسیب‌پذیر ظاهر شد و اشتباه او در گل اول، نقطه عطف مسابقه شد. کان با وجود دریافت دستکش طلایی، پس از بازی در سکوت و با اشک، جایزه را تحویل گرفت.

این فینال نه‌تنها پایان درخشانی برای جام جهانی ۲۰۰۲ بود، بلکه پایانی شاعرانه برای تورنمنتی شد که رونالدو با هشت گل، کفش طلایی را به‌دست آورد و برزیل نیز پنجمین عنوان قهرمانی خود را جشن گرفت.

این دیدار به‌ویژه به‌دلیل عنصر «رستگاری» برای رونالدو، در ذهن میلیون‌ها هوادار فوتبال باقی مانده است؛ بازگشتی تمام‌عیار از مردی که زمانی فوتبال را از نو تعریف کرد.

فینال جام جهانی 2022

1 آرژانتین مقابل فرانسه – 2022

رتبه اول به فینال آخرین جام جهانی اختصاص دارد، که به‌حق یکی از بزرگ‌ترین، دراماتیک‌ترین و به‌یادماندنی‌ترین بازی‌های تاریخ فوتبال است.

لیونل مسی، اسطوره آرژانتینی، تیم ملی کشورش را در ورزشگاه لوسیل قطر رهبری کرد و با دو گل حیاتی و یک ضربه پنالتی موفق در ضربات تعیین‌کننده، بالاخره تاج قهرمانی جهان را بر سر گذاشت.

آرژانتین در جریان بازی ۲-۰ و سپس ۳-۲ پیش افتاده بود، اما فرانسه با درخشش خیره‌کننده کیلین امباپه، که تنها دومین هت‌تریک تاریخ فینال‌های جام جهانی را ثبت کرد، سه‌باره به بازی برگشت و همه‌چیز را به ضربات پنالتی کشاند.

فینال جام جهانی آرژانتین فرانسه

این مسابقه همه چیز درباره مسی بود، که در قطر با آرامش، خونسردی و توانایی خیره‌کننده‌اش، جایگاه خود را به‌عنوان بزرگ‌ترین بازیکن تاریخ فوتبال برای بسیاری تثبیت کرد. اما نمی‌توان از امباپه چشم پوشید؛ ستاره جوان فرانسوی با سرعت، دقت و ذهنیت رقابتی‌اش، تنهایی تیمش را در بازی زنده نگه داشت.

هیجان بازی، نوسان نتیجه، تقابل دو فوق‌ستاره، و فضای احساسی و بی‌سابقه آن، این فینال را به اثری کلاسیک در تاریخ فوتبال بدل کرد. این مسابقه نه‌تنها نقطه اوج دوران حرفه‌ای مسی، بلکه تجسمی از زیبایی، بی‌رحمی و شگفتی فوتبال در بالاترین سطح ممکن بود.

⏬مقالات پیشنهادی ⏬